Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych mogą być ustalane w sposób uproszczony na podstawie podatku z lat poprzednich. Na ich wysokość nie ma wpływu dochód roku bieżącego. Wpłacane są przez cały rok w jednakowej wysokości. O wyborze uproszczonej formy wpłat zaliczek należy zawiadomić organ podatkowy.

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą w danym roku podatkowym wpłacać zaliczki miesięczne w uproszczonej formie:

• w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu CIT-8, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy,

lub, jeżeli w tym zeznaniu nie wykazali podatku należnego

• w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata.

Jeżeli również w tym roku nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie (art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zwanej dalej "updop").

Przykład 
Podatnik, u którego rok podatkowy jest rokiem kalendarzowym i podatek dochodowy za 2008 r. wynikający z zeznania CIT-8 złożonego 30 marca 2009 r. wyniósł 12.000 zł, powinien wpłacać w 2010 r. zaliczkę uproszczoną na podatek dochodowy w wysokości 1000 zł (12.000 zł : 12).

Jeśli zeznanie CIT-8, złożone w roku poprzedzającym dany rok podatkowy dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy - podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne za dany rok podatkowy w uproszczonej formie w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu, przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w sposób wskazany powyżej, z tym że wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata (art. 25 ust. 6a updop).

WAŻNE !  
Przez podatek należny wykazany w zeznaniu CIT-8, stanowiący podstawę do ustalenia zaliczek uproszczonych należy rozumieć podatek, o którym mowa w art. 19 updop, pomniejszony o przewidziane przepisami odliczenia.

Z uwagi na szczególny sposób ustalania zaliczek uproszczonych na podstawie podatku z lat poprzednich, formy tej nie mają możliwości wybrać podatnicy, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym (art. 25 ust. 8 updop). Wszyscy pozostali podatnicy mogą się rozliczać systemem uproszczonym, o ile w zeznaniu złożonym w poprzednim roku podatkowym bądź roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata, wykazali podatek należny.

Podatnicy zobowiązani są do wpłacania zaliczek uproszczonych za okres od pierwszego do przedostatniego miesiąca roku podatkowego w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, a zaliczkę za ostatni miesiąc do 20. dnia ostatniego miesiąca roku podatkowego Rozliczając się za rok podatkowy, powinni zaliczki uproszczone wykazać w części G Zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy (CIT-8).

ZAWIADOMIENIA
O wyborze uproszczonej formy wpłat zaliczek należy zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku podatkowym, w którym po raz pierwszy wybrano uproszczoną formę wpłacania zaliczek. Zawiadomienie dotyczy też lat następnych. Powinno mieć formę pisemną (art. 25 ust. 7 pkt 1 i ust. 7a updop).

Jeśli podatnik chce zrezygnować z wpłat zaliczek w formie uproszczonej, zobowiązany jest w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego (art. 25 ust. 7a updop). Zawiadomienie to powinno być również pisemne.

Nie składa się zawiadomienia o zaprzestaniu wpłacania zaliczek w uproszczonej formie w sytuacji, gdy podatnik utracił możliwość wpłat zaliczek w tej formie z uwagi na poniesione straty w latach poprzednich, za które podatek miałby stanowić podstawę do ustalenia zaliczek uproszczonych. W tym przypadku nie dochodzi bowiem do rezygnacji z uproszczonej formy wpłat zaliczek, lecz do utraty prawa do jej stosowania z mocy prawa.

Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.